Een gelukkig huwelijk maakt je dik

Een gelukkig huwelijk waarin je helemaal jezelf kunt zijn en je super op je gemak voelt is natuurlijk hartstikke fijn, maar de kans is groot dat je jezelf dan helemaal laat gaan en misschien een paar kilootjes bent aangekomen. Geldt dat voor jullie beiden? Dan is het tijd om weer in shape te komen!

Gelukkiger en dikker

Uit onderzoek is gebleken dat gelukkige stelletjes één tot twee kilo per jaar aankomen tijdens hun huwelijk. Dezelfde getrouwde stelletjes eten ook gezonder, vooral als er een gezinnetje gestart wordt, maar toch komen ze elk jaar ietsje aan. Dat komt omdat ze zich fijn voelen bij hun partner en op hun gemak. En omdat ze vaak voedsel delen met elkaar. Herkenbaar? Dan is het tijd om in actie te komen als je daar iets aan wil veranderen!

Samen afvallen en sporten

Als je je fijn voelt bij je partner en graag samen eet, kan je ook samen plezier hebben in sporten. We snappen dat letten op je eetpatroon er bij in schiet als je het gewoon te leuk samen hebt. Een drankje hier, een borreltje daar, elke week naar een restaurantje. Het gekke is alleen dat het onderzoek uitwijst dat gelukkige stelletjes minder roken, minder vaak drinken en ook minder fast food eten, maar toch een minder gezond gewicht hebben dan singles. Dat komt omdat singles beter hun best doen om er goed uit te zien, ze moeten immers nog iemand aan de haak slaan. Wil je ook weer eruit zien als toen je single was? Neem samen een abonnement op de sportschool en werk je lekker in ’t zweet.

Letten op wat je eet

Gelukkige gezinnetjes letten goed op wat er wordt gegeten en er worden aanzienlijk meer groenten en fruit geconsumeerd dan bij een single, maar er wordt ook veel méér per maaltijd gegeten. Singles eten een bescheiden portie in hun eentje en scheppen vaak maar één keer op zonder daarbij teveel te eten. Partners met een gezin scheppen vaak (te) veel op en willen dit dan per se opeten. Let dus op wat je opschept, houd het bescheiden en bedenk goed of je genoeg hebt gehad of het gewoon heel lekker vindt.

Tekst: Sanne van Bortel